καθαμαξεύω

καθαμαξεύω (Α)

1. κατατρίβω με τους τροχούς τής άμαξας

2. μτφ. πιέζω, συνθλίβω, συντρίβω («καθημάξευσε ταῑς συμφοραῑς», Ευνάπ.)

3. (η μτχ. παθ. παρακμ. ως επίθ.) καθημαξευμένος, -η, -ον

α) διεφθαρμένος

β) κοινός, συνηθισμένος, τετριμμένος, πεπατημένος

γ) (για γυναίκα) διεφθαρμένη, κοινή, πόρνη («γύναιον καθημαξευμένον ὑπὸ παντὸς τοῡ προσιόντος», Αιλ.).

επίρρ...

καθημαξευμένως (Α)

τετριμμένα, κοινά, συνηθισμένα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α)-* + ἁμαξεύω].